"نقل قول"

آن که بی باده کند جان مرا مست کجاست؟
وان که بیرون کند از جان و دل ام دست کجاست؟
وانکه سوگند خورم جز به سر او نخورم
وان که سوگند من و توبه ام اشکست کجاست؟
وان که جان ها به سحر نعره زنان اند ازو
وان که ما را غم اش از جای ببردست کجاست؟
جان جان است و گر جای ندارد چه عجب؟!
این که جا می طلبد در تن ما هست کجاست؟
غمزۀ چشم بهانه ست و زان سو هوسی ست
وان که او در پس غمزه ست دل ام خست کجاست؟
پردۀ روشن دل بست و خیالات نمود
وان که در پرده چنین پردۀ دل بست کجاست؟
عقل تا مست نشد چون و چرا پست نشد
وآن که او مست شد از چون و چرا رست کجاست؟

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق ،
كه نامی خوشتر از اینت ندانم
و گر هرلحظه رنگی تازه گیری ،
به غیر از زهر شیرینت نخوانم.
 تو زهری، زهر گرم سینه سوزی ،
تو شیرینی، كه شور هستی از توست.
شراب جام خورشیدی، كه جان را
نشاط از تو، غم از تو، مستی از توست
به آسانی ، مرا از من ربودی
درون كوره‌ی غم آزمودی
دلت آخر به سرگردانی‌ام سوخت
نگاهم را به زیبایی گشودی
 همی گفتند: دل از عشق برگیر !
كه: نیرنگ است و افسون است و جادوست !
ولی ما دل به او بستیم و دیدیم
كه او زهر است، اما نوش‌داروست !
چه غم دارم كه این زهر تب‌آلود ،
تنم را، به جدایی می‌گدازد
از آن شادم كه در هنگامه‌ی درد ،
غمی شیرین دلم را می‌نوازد .
 اگر مرگم به نامردی نگیرد،
مرا مهر تو در دل جاودانی است.
و گر عمرم به ناكامی سرآید ،
تو را دارم كه مرگم زندگانی است